woensdag 30 mei 2007

PARTICRATIE EN EUROCRATIE

Het is een schok voor alle fatsoenlijke Nederlanders: GroenLinks aartspedofiel Herman Meijer wordt niet gekozen in de Senaat van ons land. De oorzaak? Een zeer onfatsoenlijk partijlid uit Noord-Holland heeft het gewaagd tegen de leiding van de partij in te stemmen. De zojuist gehouden Senaatsverkiezingen (Eerste Kamer) kenmerkten zich door veel actie en veel irritatie. Actie van de kant van de Statenleden die in menig geval de ‘adviezen’ van de partijtop aan hun laars lapten en gewoon de beste kozen. En dus irritatie van de kant van de partijbesturen die in sommige gevallen hun mooie plannetjes in het honderd zagen vallen.

In Zuid-Holland was het bij het CDA niet zoals het partijbestuur had geregeld. De meeste Statenleden stemden daar op de nummer 30 van de lijst, en niet op de nummer 1 zoals was afgesproken/opgedragen. Het bestuur wil daarom een indringend gesprek met de top van de Statenfractie en de voorzitter van de provinciale CDA-afdeling. Maar de mooiste actie kwam van een tot nu toe onbekend GroenLinks Statenlid uit Noord-Holland dat het waagde zeven hokjes rood te maken waardoor zijn stem ongeldig werd verklaard. "Het is het Statenlid blijkbaar om het even wie er in de Eerste Kamer komt", zo zei Commissaris van de Koningin van Noord-Holland Harry Borghouts. Het gevolg was dat zijn partij één zetel minder krijgt in de Eerste Kamer der Staten Generaal en dat deze zetel naar de SP gaat.

Ook bij andere partijen werden er kandidaten met voorkeurstemmen gekozen, waaronder bij de SP en de D66. Ook het SP-bestuur wil dat de twee senatoren die met voorkeurstemmen in de Eerste Kamer zijn gekozen hun plek af te staan. SP-secretaris Hans van Heijningen: De lijst is door de partijraad vastgesteld.” Dat schijnt voldoende legitimatie te zijn om de legitimiteit van de verkiezingen opzij te schuiven. Maar het ergste is natuurlijk de democratie er aan toe. Wat wanneer legitiem gekozen Statenleden zonder last en ruggespraak hun stem uitbrengen? Dat is een slecht voorbeeld voor het volk. Helderheid en transparantie dienen vermeden te worden. Wat als kiezers erachter komen wie Herman Meijer is? Namelijk een militante en actieve pedoseksueel die niets liever wil dan alle leeftijdsgrenzen voor seks met kinderen afschaffen? Het kan natuurlijk zijn dat de actie van het desbetreffende Statenlid op het oog had te voorkomen dat Meijer in de Eerste Kamer kwam. “Dan maar een SP’er”, zo kan hij gedacht hebben. Maar we weten het niet.

In een democratie telt niet het fatsoen van de verkozenen. Niet de legitimiteit van het verkozen zijn. En niet het landsbelang of dat van de burgers. In een moderne democratie worden gecompliceerde afwegingen gemaakt op plaatsen waar men geëquipeerd is lastige beslissingen te nemen voor anderen: de partijbureaus, de ambtenarenbureaus en de adviesbureaus. Niet meer het stemmen naar eer en geweten, maar de ingewikkelde rekenmethodes bepalen onze particratie (dictatuur van de partijen in plaats van het volk). De overheid is zeg maar de calculerende burger in het groot. En de particratie is een Eurocratie in het klein. Want daarover lazen we in de Volkskrant dat Staatssecretaris Timmermans ons waarschuwt niet weer tegen een Europese ‘Grondwet’ te stemmen; Nederland kan het zich volgens hem niet veroorloven een nieuw Europees verdrag te torpederen. Hij gaat verder door te stellen dat de positie van Nederland in de EU, en wellicht zelfs het lidmaatschap, dan op het spel staan.

PvdA politicus Timmermans beseft dat dit als “chantage” kan worden opgevat, zo lezen we in de Volkskrant, “Maar een tweede ronde is de laatste ronde”. Mijn minister, Maxime Verhagen van het CDA, sluit zich bij zijn Staatssecretaris, oud-Europarlementariër Timmermans, aan. Het is een uitgekookt stelsel: moderne democratie. Het volk is als het ware de verpakking van een groot trechtersysteem waarvan het centrum in Straatsburg zit en de uitlopers wijd vertakt reiken in diverse partijbureaus, regeringskamers, ambtelijke vergaderzalen en nog geheimere, belangrijkere oorden.

Het volk wordt openlijk “gechanteerd”. De gekozen volksvertegenwoordigers, de Statenleden èn sommige gekozen parlementsleden (van de Eerste Kamer) ook. Zelfs met het oogmerk enkele verkozenen te bewegen hun zetel op te geven. En – we zagen het rond het bezoek van premier Balkenende aan het Europees Parlement – regeringen worden gechanteerd door onbeschofte liberale parlementsleden, of – in het geval van Polen – door tal van commissies en aanverwante organen. De bestuurlijke schaduwkant van Europa loopt zo van Straatsburg over Den Haag naar Beetsterzwaag en weer terug. Daar komen geen volk, geen volksvertegenwoordigers en geen dienaren van het volk (ministers) meer aan te pas.


Lees verder...

vrijdag 4 mei 2007

KONINGINNEDAG/BEVRIJDINGSDAG 2007

Muziekfestivals, rotzooimarkten, vrijmarkten, zuipfestijnen, anarchistische vaderlandshatende bands die 5 mei naar een einde volspelen, satévreten op de muziek van André Hazes. Wie bevrijdt ons van Koninginnedag en Bevrijdingsdag?

Links rotvolk dat op 5 mei doet alsof de wereld en de geschiedenis van haar is. Shoarmabunkeren, extra opstandige relnichten, "bevrijde" Turkse genocideontkenners, Hamas-terroristenleiders en andere sociaal-democratische jodenhaters, een kast op de kop getikt voor twee tientjes. Bier zuipen uit plastic bekers, je door een massa wurmen zonder de muziek en jezelf te verstaan. Verdwaasd naar een majorettekorps kijken om daarna elk verlangen naar de jaren '50 te onderdrukken, dankbaar zijn dat die rabiaat-rechtse verzetsstrijders bijna allemaal dood zijn, en dankbaar zijn dat zij de rotzooi van 2007 niet meer mee hoeven te maken. Maar vooral dankbaar zijn dat er niemand meer is die duidelijk maakt dat alsnog de verkeerden de oorlog hebben gewonnen.

Dit allemaal en alles hoort erbij, op de rottigste dagen aller rottige dagen.

Bevrijd ons van het eeuwigdurende Marshallplan van de wereldverbeteraars en van de Elsbeth Ettys en hun coiffeurs. Van de poppenkast van kransenleggende soldaten en Mabels van een niet-meer-bestaande natie. Van de holla mantra's van Jan Peter Balkenende. Van de hitsige libertijnen die van alle dagen Bevrijdingsdag willen maken. Van de Eurocraten die WO II misbruiken om ons een totalitair Europa aan te praten. Van hen die deze dagen gebruiken om mij een schuldgevoel aan te praten over vermeende misstanden, slavernij, onderdrukking en racisme. Bevrijd ons van de diervriendelijke travestieten en hun ad hoc handlangers. Bevrijd ons van de Cliteurs en hun vijanden. Bevrijd ons van NRC Handelsblad en haar Lux et Libertas.

Bevrijd ons van Koninginnedag en Bevrijdingsdag.


Lees verder...

donderdag 3 mei 2007

DE RENEGAAT

Wie is Hugo Camps? Hugo Camps is een Vlaamse onderzoeksjournalist, columnist in De Morgen, medewerker van Elsevier en van de NRC Handelsblad. En hij is een renegaat.

Wat is Hugo Camps? Een renegaat. Iemand die haat wat hij is (geweest) en waar hij vandaan komt. Hugo haat alles wat hem tot Hugo Camps maakt. Hugo haat Vlamingen. Tenminste: Vlamingen die doen alsof Vlaams zijn iets voor ze betekent. Aan de lopende band kiepert hij daarom emmers vuiligheid over het VlaamsBelang heen. In de socialistiese krant De Morgen.

Elke column van hem in het linkse dagblad De Morgen druipt van deze haat. Maar de vraag is: wat haat Hugo Camp? Veel: Wilders (volgens Camps "het Mozartscharminkel"), VlaamsBelang, Filip de Winter, heterosexuelen, gereformeerden, ultra-gereformeerden en calvinistische gereformeerden. En Nederlanders die in Vlaanderen wonen (met name die in Brasschaat). En Vlamingen die waar dan ook wonen.
Hugo haat nederlanders. Waarom? Hij schrijft er menigmaal voor en verdient aan ze. En Nederlanders bepalen hem natuurlijk bij de geschiedenis en het eigene van het Vlaams-zijn. Hugo schrijft voor de NRC en de Elsevier. Waarmee maar duidelijk is dat dit soort bladen één pot nat zijn als het erop aan komt: de grootste linkse slijmhoesters mogen hun substantie uitsmeren in een zogenaamd rechts blad als de Elsevier.
Maar ook dat maakt hij goed: over de Nederlanders die typisch "Elseviers" zijn - zoals de immigranten in Brasschaat in zijn column in De Morgen van 16 november 2006 - kiepert Camps vuiligheid. Dat is consequent. Ere wie ere toekomt.

Hugo haat heteroseksuelen. Waarschijnlijk omdat hij het zelf ook is. Vandaar zijn uitdrukking "die ranzige hetero" in De Morgen van vandaag. Wat je bent, moet je haten. Dat maakt je immers een objectief journalist. En hij haat sport; dat maakt het makkelijk om een moderne cynische sportjournalist te zijn. Zonder dedain en spot is er immers geen professionele sportjournalistiek?
En Hugo haat gereformeerden; in dezelfde column van vandaag: "De kleine rancune is onverminderd aan de macht, nu dan mede namens de God van ultragereformeerden." Dat is vreemd. Die wonen er toch niet in België? Nee, en dat weet Hugo ook. Maar steeds als het gaat over Fortuyn, Wilders of het VlaamsBelang moeten de gereformeerden het ontgelden. Of wanneer hij opkomt voor islamieten en andere doekjesdragers.
Waarom haat Hugo gereformeerden? Om meerdere redenen. Gereformeerden komen oorspronkelijk uit de Zuidelijke Nederlanden. Gereformeerden zijn dus typisch Belgisch. En ze hebben de opdeling van De Nederlanden op hun geweten. Dat steekt Hugo nog steeds. Maar om de steeds maar herhalende haat tegenover gereformeerden te verklaren, moeten we dieper graven.
Waarop lijken gereformeerden? Op welke Vlaamse/Belgisch bevolkingsdeel lijken ze het meest? Op joden. Gereformeerden hangen ook aan de Torah en de Wet van Mozes. Lopen (volgens Hugo) ook nog steeds in het zwart. Net als die joden.
Hugo haat dus ook joden. Jodendom hoort bij identiteit. Dus moeten we het haten. Maar er is een probleem. Wie jodenhaat uitspreekt, is niet meer (betaald) welkom bij De Morgen, Elsevier en NRC Handelsblad. Dus vervangen we het woord joden door gereformeerden, denkt Hugo.

Over zichzelf zei Camps in 1996: "Ik ben er nu wel achter dat ik ook maar tot de categorie gemiddelde sukkels behoor." Nu, Hugo, u bent gemiddeld. Laat dat een troost zijn. U past uitstekend in de zelfhaatkant van de Westerse cultuur. Bij de rappende Haarlemmers, de hangjongeren van de Veluwe en de geëmigreerde Vlaamse Libanezen.

Wat produceert Hugo Camps dus? Bruin schuim. Bruin snot. En bruin slijm. Van niet-meer-te-pruimen-tabak. En van eeuwigdurende verkoudheid. Want haat vermindert de weerstand. Welke rode zakdoek is groot genoeg om de ongevraagde consumptie van Hugo Camps weg te vegen?


Lees verder...