Fitna II - The Capitol-clowns

Heeft u 'm gezien? Het vervolg op Fitna? Maar dan nu met een versie waarin niet de islam wordt vertekend, maar waarin een karikatuur van het christendom werd gemaakt? Het schijnt dat het eergisteren is vertoond. Met Obama in de hoofdrol. Omkleed met een huldigingsceremonie, wat muziek en wat uitzinnige Amerikaanse kiezers gebeurde het. Ik hou m'n hart vast en vrees voor de reactie van het christenvolk. Zou men zo'n belediging slikken? Zouden er rellen uitbreken?

Mochten er acties ontstaan dat zullen deze van het kaliber 'zelfvernietiging' zijn. Men zal zichzelf - net als Reverend Rick Warren - in Woord en Gebed opblazen te midden van een grote schare medegelovigen. Nu heb ik niet gekeken of geluisterd naar het inauguratiespectakel in Washington D.C. Obama is niet mijn president - ik ben geen Amerikaan - en heb nooit dit soort happenings gevolgd. Obama heeft nog niets gepresteerd, dus waarom zou ik uit mijn bol gaan voor de beste onder de Capitol-clowns?

Ik ben ook niet calvinist genoeg om Obama te volgen. Het is wel het Calvijn-jaar, en het schijnt dat zelfs Barack Obama lid is van een calvinistisch kerkgenootschap [1] - maar mijn score op de C-test (Calvinisme-test) [2] van het dagblad Trouw was te laag (47 %) om bindend te zijn. Het één-tweetje tussen de calvinisten Obama en Warren heb ik dus gemist, moedwillig.

Ik heb dus Obama gemist en ik heb Warren gemist. En homobisschop Robinson aan de fluit. En Yo Yo Ma aan de snaren. Maar ik heb toch iets gemist. De onzin in het gebed van Rev. Warren; de knieval voor de islam en het brouilleren van de God van het christendom. Waarom?

Al in de aanloop naar de presidentsbeëdiging maakte Warren een merkwaardige opmerking, namelijk dat hij blij was met het gebed dat homobisschop Robinson zou uitspreken op de beëdigingsdag [3]. De reden hiervoor lag in het samenbindende element van de keuze van Obama voor Robinson. Warren: "Obama heeft weer getoond alle Amerikanen van goede wil te willen samenbrengen in de zoektocht naar wat ze bindt. (...) Ik steun Obama van harte in zijn wens een president voor elke burger te willen zijn".

U ziet: gebed, God en godsdienst zijn voor zowel Obama als Warren vooral instrumenten 'om mensen van goede wil samen te brengen in een zoektocht naar wat ze bindt'. Wat mensen bindt is Warren niet duidelijk, en zelfs de mensen van goede wil niet. Wat wel duidelijk is waar god voor dient (om de samenleving te binden) en wie de mensen van goede wil zijn: extreme homo's als bisschop Robinson. Deze man is getrouwd met een kerel en bovendien paranoia als het om zwarte Afrikanen gaat (was hij niet bang voor een aanslag op hem door Afrikaanse mede-Anglicanen die hem uit de kerk wilden zetten vanwege zijn homohuwelijk?). Zo iemand heeft per definitie goede wil. Robinson heeft het goede voor met het land, en is in staat zijn eigen behoeftes weg te cijferen, net zoals hij dat doet als het om de Anglicaanse kerk wereldwijd gaat die vanwege hem haast werd opgeblazen.

Robinson heeft goede wil. Hij noemde de keuze van Obama voor Warren "een klap in het gezicht". Robinson wordt door Obama in het gezicht geslagen tijdens de plechtigheid, Robinson doet er gewoon aan mee en laat het fijn uitgezonden worden. Waarschijnlijk houdt deze gay-clown ervan om geslagen te worden? Wie weet.

Maar Warren is dus ook een clown. Want niet alleen Obama is er voor alle mensen van goede willen en behaarde billen, Warren is er ook voor allerlei mensen. Bij de Amerikaans-Lutherse medewerker van het paleoconservatieve Chronicles Magazine Aaron Wolf las ik dingetjes over Warrens gebed die ik nergens anders tegenkom [4]. Want wat blijkt? Warren maakte van zijn beëdigingsgebed een mooi multireligieus soepzootje.

Tot wie bad Warren? Tot iets goddelijks, dat wel. Allereerst tot een Almachtige Vader. Daarna tot een Heer die één is (het Shema Yisrael uit Deuteronomium 6); dit voor de joden. En daarna tot een "the compassionate and merciful one" - wat in de Koran de aanspreektitel is voor Allah; elke Soera uit de Koran begint met deze zinsnede: "In de naam van Allah, de Erbarmer, de Barmhartige".

Wat ontbrak was het aanroepen van de Drie-enige God: Vader, Zoon en Heilige Geest. De God, zoals Wolf het treffend zegt, waarvan de naam is "imprinted on our foreheads in Holy Baptism". Warren is gedoopt, Obama is gedoopt, zelfs Robinson is gedoopt. Voor de politiek is dit niet belangrijk. De doop in de Naam van de Drie-enige God bindt immers niet samen, maar scheidt de christenen van de joden en de islamieten. Daarmee laat Warren een kenmerk zien van het baptisme dat alleen gelovige volwassenen wil dopen: de doop, en daarmee het getuigenis van de Drie-enige God - de God van het christendom! - is niet wezenlijk. Het komt er slechts bij in kerkdiensten en woonkamers. Maar de christelijke God hoort niet thuis op Capitol Hill.

Capitol Hill is de plaats waar anderen 'wonen': joden, islamieten, homoseksuelen, baptisten, calvinisten en andere mensen van goede wil. Warren schildert een karikatuur van het christendom, net zoals Obama en Robinson dat doen. Een slechte verfilming was het resultaat, weliswaar met mooie muziek en een uitzinnige menigte.

Allah bless America. En: de Eeuwige, Yo Yo Ma, Warren en vele miljoenen anderen bless America. Alles en iedereen mag Amerika zegenen, uitgezonderd God, de Vader van Jezus Christus - het enige Voorwerp van aanbidding van allen die zich christen noemen. Mannen als Warren geloven in boeken, in godsdiensten van het Boek, in doopwater op volwassen lichamen. In nog veel meer. Maar hij bidt niet tot de christelijke God. Wat een clown.

Noten

[1] "De Obama van de zestiende eeuw", in Trouw d.d. 9 januari 2009
[2] Zie voor de C-test van Trouw: hier.
[3] "Rick Warren blij met gebed van homobisschop", in Nederlands Dagblad d.d. 19 januari 2009
[4] Aaron D. Wolf, "Rick Warren: America's Dwight Schrute", op Chroniclesmagazine.org d.d. 21 januari 2009