DE VERDRONKEN STAD

Op het verdronken eiland Orisant bevond zich ooit een trotse stad: Reimerswaal. Van deze Zeeuwse handelsstad nabij het huidige Tholen verzonken rond 1700 de resten in de golven.

De laatste bewoners van deze mythologische Zeeuwse stad namen haar geheimen mee naar alle uiteinden van De Nederlanden. De kennis van de oude orde van het leven, het samenleven, van de hogere en de lagere dingen raakte zo verspreid over de Zeventien Nederlanden.

Als nazaten van de laatste inwoners van Reimerswaal willen wij enkele overgebleven brokstukken van deze kennis met u delen. De oude geglazuurde kloostermoppen liggen diep onder het slik van de Oosterschelde. De potscherven slingeren overal rond. Maar waar de buitenkant is vergaan, is er ook iets gebleven: de werkelijkheid van het Oude Europa. Dit Oude Europa duiden we op deze webstek aan met de Drie Pijlers. Deze zijn: Ziel, Verbond en Orde. Tezamen vormen zij de geestelijke eenheid: de Res Publica of het Gemenebest. Het Gemenebest van de oude Nederlanden is hetzelfde als dat van het Oude Europa. In de klassieke eenheid van stad en land zien we haar contouren. Deze eeuwige synthese van Europa is blijvend. Ondanks plundering, verwoesting, brand of overstroming blijft de geestelijke eenheid - de Gemenebest of Res Publica - van Europa bestaan. Daarom is Reimerswaal het toonbeeld van onze culturele en geestelijke rijkdom. Haar stenen waren het getuigenis van een rijkdom die buiten en boven haar omging. En toen de stenen werden verstrooid, bleef haar fundament bestaan. Een fundament dat haar inwoners vormde en door haar inwoners kon worden verspreid over onze Lage Landen. De werkelijkheid van Reimerswaal heeft zo bezit genomen van het gehele Nederlandse Gemenebest: de Zeventien Verenigde Nederlanden. De paleoconservatief hoeft niets anders te doen dan deze werkelijkheid die opgetekend is in duizenden geschreven en ongeschreven bronnen te actualiseren. Bij dezen een begin in de vorm van een weblog.