DE TEERLING IS GEWORPEN

Vanochtend heb ik 'm gezien: de reden om nu eens eindelijk het dagblad Trouw op te zeggen (en om daarna bij gebrek aan alternatieven dit weer uit te stellen). Wat heb ik gezien? Een grote advertentie van Doekle Terpstra en zijn nationale beweging tegen Wilders: "Benoemen en Bouwen". Natuurlijk, later verklaarde men keer op keer dat deze beweging niet tegen Wilders was gericht, maar breder was: namelijk tegen alle Wildersen van dit land. Er is in dit land - net als in veel moderne, democratische, liberale rechtsstaten het geval is - een opvallend fenomeen te bespeuren, namelijk dat wanneer de zogenaamde moderne rechtsstaat wordt aangevallen er een automatische reflex optreedt:

Men negeert, men ridiculiseert, men doet zielig; en als dit niet blijkt te werken, start men demoniserings ("anti-")bewegingen op die massaal door de gevestigde orde (media, vakbonden) wordt gesteund. Maar dan gebeurt het: men ontkent in alle toonaarden de aanval op de persoon te hebben ingezet en camoufleert dit door op alles te schieten wat op de vijand lijkt. Maar dan komt het: iedereen weet op wie de aanval is gericht, de commentatoren spreken het uit, de buitenwacht signaleert het - meer nog: in een opstartfase wordt het ook uitgesproken of duidelijk gemaakt. Maar opeens kan het dus: een antibeweging starten en met een stalen smoel zeggen dat die niet op Wilders is gericht. Blijkbaar is de niet uitgesproken overeenstemming onder de leidende klasse zo groot dat men hiermee weg komt.
Zo ook in de Trouw van vanmorgen. Volgens de organisatoren van Doekle Terpstra's anti-Wildersbeweging "Benoemen en Bouwen" is de beweging niet tegen Wilders gericht (al werd dat bij de opstart wel zo gebracht, door Wilders als "het kwaad" neer te zetten, maar enfin). De naam Wilders wordt dan ook verzwegen. Maar niet in het hoofdredactionele commentaar van Trouw. Bij hoge uitzondering heeft men "een uitzondering gemaakt voor een wel heel bijzonder geval".
Hoezo bijzonder?, vraag je je dan af. En je vermoedt waar in het commentaar omheen wordt gedraaid: men wil korte metten maken met van alles tegelijk en men zal 'Wilders' als aanleiding gebruiken. Min of meer komt men daar ook rustig voor uit - later hierover meer.
Nu was Trouw de krant die de Open Brief van Doekle Terpstra - het startschot tot deze beweging - had geplaatst; Trouw maakt deze klus dan ook af. Door voor de normale voorpagina een aparte voorpagina als advertentie voor de krant te plaatsen (maar dan wel met de kop van de normale krant) en met op de binnenzijde op de volle pagina de verklaring en de deelnemers van Terpstra's anti-Wildersbeweging. Wat gratis kranten met advertenties doen, en serieuze kranten alleen in oorlogstijd doen, bijvoorbeeld in geval van mobilisatie of oorlogsverklaring, doet Trouw aan het begin van het nieuwe jaar: een startschot richting de PVV.

De inhoud van de verklaring is grappig en triest tegelijk; ik had ook niet anders verwacht. Men signaleert dat "serieuze, lastige vraagstukken worden versimpeld tot ongenuanceerde en polariserende oneliners. Daardoor worden problemen niet opgelost, maar versterkt." En natuurlijk ontbreekt het doemperspectief niet: "zo raakt Nederland verstrikt in een neerwaartse spiraal van intolerantie en onverschilligheid. Dat is een doodlopende weg." En dan komt het: "daar willen wij iets aan doen."
Twee alinea's verderop in de "brief" barst men los. Ik heb nog nooit zoveel 'social engeneering' op elkaar gepropt gezien in slechts enkele luttele zinnen. Lees maar mee:

"Samen-leven kan alleen als we oog hebben voor elkaars opvattingen en gewoonten. Als we respect hebben voor verschillen in afkomst en culturele en religieuze oriëntaties. Als we elkaar niet discrimineren vanwege afkomst, sekse, religie of seksuele geaardheid. Als fysiek en verbaal geweld uit den boze zijn. Als we ons onthouden van extremisme, van welke aard dan ook. Als we ons aan de wet houden. Als de scheiding tussen kerk en staat niet ter discussie staat. De meeste van die regels staan óf in de grondwet, óf het zijn algemeen geaccepteerde fatsoensnormen. Toch blijkt keer op keer dat veel mensen zich er niet aan houden."

De inzet is niet meer en niet minder een samenleving zonder geweld, zonder scheldpartijen, zonder discussie of debat over liberale verworvenheden, zonder uitlatingen die de liberale goegemeente als "extremistisch" beschouwt. Een samenleving waarin niemand op enigerlei wijze discrimineert en iedereen zich aan "de wet" houdt. De Grondwet is heilig, maar ook de "algemeen geaccepteerde fatsoensnormen". 'Door de liberale goegemeente geaccepteerd' betekent dat. En wat die gemeente accepteert is dan "algemeen" en staat op dezelfde hoogte als de grondwet.

De inzet is het behoud van de Nederlandse cultuur en identiteit, want deze wordt bedreigd. Lees maar mee:

"Van oudsher staat de Nederlandse cultuur bekend als open en tolerant. In de afgelopen periode is die cultuur onder druk komen te staan. Eerst hadden we de neiging om te veel te gedogen. Nu dreigt intolerantie de boventoon te voeren. Het is tijd dat wij terugkeren naar de wortels van de Nederlandse traditie en een nieuwe balans vinden tussen de waarden van toen en de waarden van nu."

De alinea begint met "van oudsher". Vallen daar de jaren '50 onder? Waarschijnlijk niet. Of Troelstra die homoseksualiteit het grootste gevaar voor de arbeidersklasse vond? Maar die ook niet te beroerd was een staatsgreep te willen plegen? Waarschijnlijk niet. Vallen daar dan misschien "de parade der mannenbroeders" (calvinisme) onder, of de tijd dat de pastoor zoveel macht had? Waarschijnlijk niet. Of dat abortus nog crimineel was en ongehuwd samenwonen als onzedelijk werd beschouwd? Nee, natuurlijk niet.
Het "van oudsher" begon volgens Dijkstal met de invoering van artikel 1 van de Grondwet waarin de antidiscriminatiebepaling staat. Hij noemde dit ooit - het was naar aanleiding van uitspraken van Pim Fortuyn die dit artikel wilde schrappen - de grondslag van onze beschaving waarvoor we in '40-'45 tegen de nazi's hadden gevochten. Het misbruik van de geschiedenis laten we hier maar even rusten, maar "van oudsher" begint volgens de initiatiefnemers waarschijnlijk ergens rond 1980. Misschien een paar jaar eerder, maar niet veel eerder. Deze zinsnede maakt het nog wat duidelijker: "Het is tijd dat wij terugkeren naar de wortels van de Nederlandse traditie en een nieuwe balans vinden tussen de waarden van toen en de waarden van nu." De "waarden van toen" wijzen op de woorden "In de afgelopen periode is die cultuur onder druk komen te staan", namelijk toen waar we "eerst de neiging [hadden] om te veel te gedogen", voortvloeiend uit de "cultuur bekend als open en tolerant". Waar kunnen deze woorden taaltechnisch gezien anders op wijzen? Want 'gedogen' hoort bij 'open en tolerant'. Daar is een reactie op gekomen, namelijk op het teveel gedogen: intolerantie.
En wat gedogen we volgens deze brief teveel? Het antwoord is simpel: aanvallen op allochtonen en generalisaties ten aanzien van islamieten en buitenlanders. Men noemt wel "afkomst, sekse, religie of seksuele geaardheid", maar een kind weet dat er nauwelijks een kritische tegenbeweging bestaat als het gaat om vrouwenemancipatie en homorechten. Hoe simpel en onverdraagzaam déze bewegingen ook zijn - zoals die van de feministen en de homoactivisten - dáár is niets mee aan de hand. Een potje liegen en bedriegen is niet erg, als we het maar 'samen doen'.
Laatstgenoemde fenomenen - vrouwen(sekse)emancipatie en homo-emancipatie - laten zien wat het einddoel van Terpstra cum suis is: een maatschappij waarin deze zaken niet meer ter discussie staan - net als de scheiding van kerk en staat - en waar ook niet meer over deze zaken gesproken mag worden. Wie de aanwezigheid van horden Marokkanen ter discussie stelt, is al een soort nazi (volgens Dijkstal) of is "het kwaad" (Terpstra).
Nu, nazi's en andere vormen van "het kwaad" dienen natuurlijk door de overheid geëlimineerd te worden. Dus men spreekt wel over "Benoemen en Bouwen" maar dan wel nadat er eerst de mond is gesnoerd en is afgebroken wat voor '1980' onze cultuur vormde: christendom, ondernemerschap, familiecultuur, Nederlanderschap, weerbaarheid, redelijkheid, fatsoen en zedelijkheid.
De ondertekenaars van de "brief" van Terpstra voldoen zelf niet aan deze normen. Dat zou ook teveel gevraagd zijn van mensen die deze "brief" van Terpstra waarschijnlijk alleen gebruiken voor iets anders. Het gaat ze niet om een bepaalde "traditie" of zo, het gaat ze om iets anders: een traditieloze, wortelloze cultuur die zich razendsnel kan aanpassen aan wat voor uitdagingen c.q. bedreigingen dan ook.
De hoofdcommentator van Trouw spreekt dit ook onomwonden uit. De verklaring van Terpstra is volgens deze commentator nodig omdat ons land zich binnen Europa heeft laten marginaliseren. Met andere woorden: het volk moet tot de orde worden geroepen en niet zoveel vasthouden aan nationale soevereiniteit. En we moeten volgens deze persoon niet meer zo krampachtig denken over immigratie om zo mee te kunnen doen aan de mondiale strijd om talent. Ik hoor hier opeens de toenmalige uitspraken van "Paars" in, namelijk dat Nederland een immigratieland was.

Mijn conclusie ten aanzien van de motieven van Terpstra en de andere talloze ondertekenaars van zijn "brief" is: volgens hen moet Nederland worden opgeheven. Vreemdelingen moeten binnen kunnen stromen, eigen volk moet (kunnen) vertrekken. Traditionele Nederlanders mogen niet meer spreken. "Prettig leven" is het nieuwe dogma. Generaliseren mag niet meer en de strijd tegen de nazi's gaat door in de vorm van deze strijd. Het is één bepaalde vorm waarin onze elite ons volk wil vergruizelen. Sommigen doen hieraan niet mee en kiezen andere manieren om ons volk te vernietigen.
Terpstra en de zijnen kiezen voor de dialectiek tussen gedoogcultuur en Wilders, waarbij de eerste component - gedogen - verwijst naar onze identiteit: alles best vinden vanuit een positief respect, en waarbij de tweede component - Wilders - staat voor de eeuwige tegenstander. Het doel ligt onder handbereik: een smetteloze samenleving. En de eindoplossing - Endlösung - ook: vernietig Wilders en zijn aanhang en een prettig leven ligt in het verschiet.