Bijna vergeten, de Europese verkiezingen? Ik in ieder geval wel. Het gemeentelijke uitstalbord met talloze afgerafelde verkiezingsposters staat al zoveel weken voor mijn huis - even irritant als dat er wel eens een oude auto voor mijn huis staat van iemand een paar huizenblokken verderop. Irritant, maar uiteindelijk glijdt je blik er elke dag zonder nadenken langs. Net als de NRC Next die voor vijf weken (voor vijf Euro) elke dag in mijn brievenbus glijdt. Dit propagandablaadje voor de Europeesche Gedachte deed me in het begin nog wel eens verbazen over de steeds maar weer vertoonde obscene foto's, artikelen van irritante journalisten en politici en de nooit irritante columns van Jan Blokker (daarvoor is een ander woord nodig; een woord dat nog moet worden verzonnen).
Bijna vergeten, totdat iemand afgelopen zaterdag erover begon. En afgelopen maandag weer. Zelfs in meervoud. "Wat ga je kiezen?" "Je gaat toch wel stemmen?" "Zijn de verkiezingen nu woensdag of donderdag?" (De laatste was mijn reactie). Europa is belangrijk, zegt men. Zo langzamerhand is alles belangrijk, behalve mijn persoon. Als één van de half miljard stemgerechtigden zou ik een gat in de lucht moeten springen van blijdschap. Hoe kleiner mijn aandeel, hoe groter de macht is waar ik deelgenoot van mag zijn. Wat een vreugde!
Ik heb een stemtest gedaan. Ik ben niets wijzer geworden. Ik ben voor ritueel slachten (van dieren, niet van columnisten), voor stierengevechten in Spanje (niet bij ons), voor overleg met Hamas en Hezbollah (waarom niet? Rouvoet overlegt toch ook met Plasterk?), voor de Paus (tegen zijn opvattingen over doodstraf waar hij tegen is), voor Europa (tegen Europese politici), voor helderheid (tegen stemwijzers). Het advies aan mij was om een mix te stemmen van CU/SGP, PVV, VVD en SP. Maar geeneen van deze partijen is voor stierengevechten. Of staat achter Paus Benedictus.
Ben ik te afgestompt? Of snap ik gewoon weinig van de Europeesche Gedachte? In de NRC Next van vanmorgen stond er een mooie meditatie van Merel Boers: "Waarom mag ik als Europeaan geen vinkje zetten voor Boris Johnson, de hyperintelligente en superpraktische burgemeester van Londen. (...) Dan gaat Europa vanzelf boeien. Als we ongewone mannen en vrouwen mogen kiezen voor de top van de organisatie." Ja. Maar waar zijn ze? De politici die zowel achter het Pauselijke condoom- en pillengevecht als achter het stierengevecht staan? In de NRC kom ik alleen Jan Blokkers tegen, Rob Wijnbergs en Aaf Brandt Corstiussen (waar ken ik die laatste naam ook alweer van?). Zijn dat ongewone Europeanen?
Nee. Stemvee van het hogere echelon. Net als ik volgens hen stemvee ben. Ongesubsidieerd, leeggemolken, lopend op twee gebroken klompen. En afgestompt. De laatste stomp kwam van een evangelische leidinggevende, werkzaam bij het Leger des Heils. Hij zou op de D66 stemmen omdat deze partij in ieder geval duidelijk maakt waar ze ingeval Europa voor staat. Een ongewone partij dus. Met ideeën en opvattingen waar een doorsnee christengelovige de kriebels van krijgt. Maar dit was waarschijnlijk een ongewone gelovige die in het Europese spel rustig in zijn eigen voeten schiet.
Ik ben zo in de richting gestompt van een Europa dus van ongewone mensen en ongewone partijen. Mijn standpunten doen er eigenlijk niet toe. Evenals wat ik stem. Als ik me maar laat stompen. Door ongewone mensen. Met blauwe plekken strompel ik donderdag naar het stemhokje. Om daar de genadeslag te ontvangen. En uit te delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten