Iran houdt niet alleen veel Iraniërs bezig; ook veel Nederlanders lopen te hoop voor dit land. Met grote woorden en verheven manifesten probeert men een oorverdovende stilte te doorbreken die massa's Nederlanders medeplichtig zou maken aan het Iraanse bewind. Iran verbroedert. Jan Pronk staat nu zij aan zij met Geert Wilders, en Rikki Holtmaat zij aan zij met Andreas Kinneging. Heeft Terpstra toch nog gelijk gekregen: van links tot rechts zoekt Nederland de eenheid in een gemeenschappelijk fundament, en dat fundament ligt in Iran. Tom Zwitser heeft op zijn plek reeds gesproken over het manifest "Doorbreek de stilte"; Zarathoestra wil ook zijn woordje doen. Want de grootste Iranees ontbrak op het manifest: Zarathoestra. Tegenover de revolutionairen van manifesten, twitters en verheven gedachten, ziet Zarathoestra het aan. Na een tocht door polders en parlementaire lokalen spreekt hij ons toe:
"Zo kwam ik bij u, o tegenwoordigen, in het land der beschaving; het land van demos en mediale viagra. Zo angstig als ik was - keer nooit de rug naar manifeste ondertekenaars als Henk Krol - ik moest lachen! Nooit zag mijn oog iets zo bontgespikkelds! Ik lachte en lachte, terwijl mij de voeten nog trilden en het hart evenzeer: 'hier is zowaar de woonstee aller verfpotten' - zei ik. Met vijftig klodders beschilderd op gezzicht en ledematen: zo zat gij daar tot mijn verbazing, gij tegenwoordigen!
Volgeschreven met tekenen van het verleden, en ook die tekenen weer overschilderd met nieuwe tekenen: zo hebt gij u goed verstopt voor alle uitleggers van tekenen! Ja. Zarathoestra ziet oude tijden herleven. Het mag weer, neocon zijn. Iranese perikelen hebben namelijk een bijzondere uitwerking. Zelfs mannen als Jan Pronk beleven hun 'coming out' als wereldverbeterende neocon. Met de mooie spreuk van de Amerikaanse communist Martin Luther King "Uiteindelijk zullen we ons niet de woorden van onze vijanden herinneren, maar de stilte van onze vrienden." worden er stevige conclusies getrokken: "Het is noodzakelijk dat wij stelling nemen. (...) Tegen het laffe excuus van politieke neutraliteit. Tegen de medeplichtigheid van de stilte. Voor de verdediging van democratische waarden." Wat er ook waar ter wereld gebeurt; iedere democratische wereldburger is verantwoordelijk. En heeft de bevoegdheid om in te grijpen.Wie anders denkt, is schuldig aan moord, onderdrukking en allerlei ander 'ondemocratisch gedrag'.
Politieke neutraliteit schijnt niet te bestaan. Want het manifest stelt: "In deze tijden bestaat er niet zoiets als politieke neutraliteit. Stilte is medeplichtigheid. Hoe durven wij de honderdduizenden te herdenken die hun strijd voor onze vrijheid met hun leven hebben bekocht, als wij niet eens bereid zijn in alle vrijheid anderen te helpen?" Zarathoestra veert op. "Hoe durven strijders voor de vrijheid hun eigen strijd te herdenken als ze zwijgen over het ongekende! Zelfs als ze spreken zijn ze medeplichtig. In een land vol commentatoren en predikanten zijn profeten dun gezaaid.
Of is het Thomas von der Dunk die rond Bevrijdingsdag snedig opmerkte - in diezelfde Volkskrant als waar de verfspikkelende spreekkoren thans spreken - dat de gemiddelde moraal van de verzetsstrijders uit WO II vergeleek met die van fascisten? Zij streden volgens Von der Dunk niet voor democratie; slechts voor de vrijheid om reactionair te zijn. Een waar woord. Hoe anders zij die na de oorlog in het verzet gingen en gaan. W.L. Brugsma, de sympathieke communist (net als Martin Luther King, maar dan sympathieker) sprak ooit over hen die na de oorlog in het verzet gingen. En als hij zou leven zou hij het weer zeggen: weer gaan ze in verzet en snoeren de ware strijders de mond. Zij die in WO II niet voor demcoratie streden, maar slechts voor lijfsbehoud, het ware geloof, het ware gezin en het ware avontuur, zijn alsnog medeplichtig. Zonder vrijspraak. Veroordeeld door de verfpottenondertekenaars. In een keurig manifest. Daar is niets fouts van te zeggen.
De profeten spreken en manifesteren zich in Volkse Krantenmanifesten. En steeds als ik wil spreken, spreken zij eerder: "wie thans zwijgt en ons spreken niet kan doorbreken, is medeplichtig." Ik vraag: medeplichtig waaraan? Ik leef en wandel met mijn mond open. En nog ben ik medeplichtig omdat ik zou zwijgen. Wie zwijgt er? De mensen die hun mening niet kenbaar maken via moderne media. Wie denkt en niet twittert, is medeplichtig. Wie spreekt en niet blogt is des doods schuldig. En schuldige mensen moeten gestraft worden. Met penselenprikken, en inktpotten. Gestraft door de bontgespikkelde verfpottenmenigte van opinieleiders, hoogleraren en anderen die leven op de zak van schuldige burgers en hen die de politiekcorrecte verdoemenis preken, tenzij. Tenzij men luistert en zich laat bespikkelen.
Men spreekt over "de democratische waarden waar velen dankzij onze technologie nu met hun leven voor moeten betalen." Ik vraag: welke technologie? Die van de chemische wapens in Irak? Die van de Chinezen die de wereldeconomie redden van ons en onze valuta van waterverf? Nee, die van de Zuid-Afrikanen die honderdduizenden doen vluchten en de andere kant opkijken als burgers worden verkracht en vermoord door democraten, presidenten en andere verschoppelingen.
Wie zwijgt is schuldig. Wie zingt, is onschuldig. Wie het lied zingt van de dronkene in de lente, het lied van de overwinning op de technologie - hij mag zich bezondigen aan kwade praktijken die niet voor gewone stervelingen zijn weggelegd. Wie het rechte lied zingt, mag een bondgenootschap aangaan met boeven als Jan Pronk, Henk Krol, Rikki Holtmaat om een nog grotere boef, Musavi, te steunen. Deze lieveling van Khomeini; die andere progressieve Iranees die onze steun alsnog waardig is.
Ik zeg: doorbreek de stilte en word rein. Spreek en het bloed wijkt terug. Ondertekent manifesten en schurken als Musavi krijgen hun onschuld terug. Zwijg over de doden in partial-birth klinieken. Zwijg over de doden door de hand van Musavi. Zwijg over de massa's die deze bloedende hand achterna stromen. Zing een vrolijk lied over de vele moorden onder blanken in Zuid-Afrika. Wie neutraal is en niet zingt, is schuldig. Schuldig aan gezond verstand. En aan zomerse loomheid."
Aldus sprak Zarathoestra en verliet ons land, gloeiend en sterk, gelijk een morgenzon, die uit donkere bergen komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten