Heilige grond

Behalve een koningin die op kousenvoeten een moskee in sluipt, dienen we volgens minister Van der Hoeven allemaal "onze liefste" god uit te kiezen. Hierbij wordt de bewindsvrouw van het ministerie van onbenul terzijde gestaan door bisschop Muskens. Wat mankeert deze mensen?

Tot de weinige religieuze symbolen van onze staatsgodsdienst hoort het handen schudden. Sinds enige dagen weten we wat deze begroeting inhoudt: gelijkwaardigheid tussen beide partijen die de handen bedienen. Maar waarom moet een koningin, volgens veel Nederlanders, zo nodig handen schudden? En waarom valt niemand over het feit dat ze op kousenvoeten deze moskee betrad [1]. Want sinds wanneer is een moskee voor onze vorstin heilige grond?

Had onze koningin de islamitische leiders van de Mobarak-moskee in Den Haag de hand moeten reiken? En zo ja, wat zou dit dan hebben betekend? Dat ze hiermee respect zou hebben getoond voor de islam? En de volkomen gelijkwaardigheid had benadrukt tussen dat waar zij voor staat: het Nederlandse volk (en niet de bloedeloze abstractie "rechtsstaat") bij de gratie Gods enerzijds, en anderzijds de islamitische gemeenschap in Nederland met haar eigen "normen en waarden"?

Handen schudden of buigen?

Waarom moet een koningin zonodig handen schudden? Staat ze niet meer boven de partijen maar is ze nog slechts de eerste onder de gelijken - een gelijkheid die ze voortdurend moet "bewijzen" door jan en alleman de hand te reiken? Waarom doet ze niet net zoals vroeger, en laat ze haar onderdanen voor zich buigen?

Deze gedachte is volledig verdwenen. Een koningin is er om het bijzondere van het ambt van koningsschap te ontkennen. Niet de roeping die een mens ongelijkwaardig maakt, maar de gelijkwaardigheid die elke bijzondere roeping de das omdoet is in ons polderlandje de platte werkelijkheid. In deze platte werkelijkheid is er geen ruimte voor een eenzijdig gebaar als een buiging, maar alleen voor "democratisch" tweerichtingsverkeer. Want volgens moderne normen drukt handen schudden wederzijdse gelijkwaardigheid uit.

Dat deze gelijkwaardigheidsgedachte een grote rol speelt in het beoordelen van de vraag of de koningin nu wel of niet had moeten toegeven inzake het handen schudden, is niet alleen te lezen in de reactie van Wilders van de PVV, maar maakte ook iemand Leon de Winter duidelijk. Deze "stem van het vrije westen" verbaasde zich erover dat Wilders de enige is die verontwaardigd is. De Winter: "Waarom horen we niets van linkse feministen, waarom zwijgt Anja Meulenbelt en waarom houden al die progressieve moslima’s hun mond?" [2]

Wie volgens Wilders en De Winter een hand schudt laat daarmee zien zich onderworpen te hebben - dhimmi te zijn - aan de merkwaardige normen en waarden van ons land. Zoals bijvoorbeeld de "gelijkwaardigheid van man en vrouw". Een "waardigheid" is datgene waarmee men niet alleen bekleedt is, maar welke ook de taak en roeping van de betreffende persoon uitdrukt. De waardigheid van de man is zijn man-zijn en die van de vrouw is haar vrouw-zijn. "Gelijkwaardigheid" in dezen is een volkomen zinloze uitdrukking. Of het typerende man- of vrouw-zijn doet er niet toe, of het typische man- of vrouw-zijn doet er wel toe en dan is er geen sprake van gelijkwaardigheid, maar van het feit dat iedereen een eigen specifieke waardigheid bezit.

Gelijkwaardigheid tussen burger en koningin sluit het koningsschap uit. Maar niet alleen dat. Het sluit ook volksvertegenwoordigerschap, ministerschap en vele andere waardigheden uit. Gelijkwaardigheid is een bizarre fictie en staat haaks op de grondslagen van de westerse cultuur. Eén van die grondslagen is het verbinden van gelijkheid met ongelijkheid. Ieder mens is een waardevol mens, maar iedereen heeft een andere plek in de maatschappij. De eigen plek in het bestaan wordt vanouds verbonden met het begrip roeping. Ieder mens heeft een eigen roeping die hem ongelijk doet zijn aan zijn medeschepsel. Mannen hebben een andere roeping dan vrouwen, koningen een andere dan onderdanen. Het ritueel van een handenschuddende koningin doet aan deze fundamentele noties tekort.

Heilige grond

Zeg ik daarmee dat de koningin dus maar naar de Mobarak-moskee had moeten gaan om zich daar de vriendelijke bejegening van haar persoon te laten welgevallen? Nee, dat zeg ik niet. Ernstiger dan het akkevietje rond het handen schudden is het feit dat onze vorstin op kousenvoeten de moskee betrad. Met dit gebaar ging ze verder dan het laten zitten van een gebaar: ze accepteerde actief dat een moskee heilige grond is waar mensen hun schoenen uit moeten doen alvorens binnen te treden. Want sinds wanneer is voor een christelijke vorstin een moskee een "Huis van Allah"? [3]

Behalve het koningsschap gooit onze vorstin hiermee ook ons land te grabbel. Als er iets heilige grond moet zijn voor onze vorstin, dan is het de grond van Nederland. Daarop is het bloed gevloeid van haar voorvaderen: Willem de Zwijger, Prins Adolf e.a. Haar voorvader Willem de Zwijger sloot een in Dordrecht verbond met God, de Potentaat der Potentaten. Deze God heeft niets met Mekka of met moskeeën te maken. Wel met kerken en synagogen. Niet dat een kerk heilige grond is. Christenen kennen geen kerken als besloten ruimtes, hoogstens als gewijde ruimtes waar ook ruimte is voor argeloze voorbijgangers en rondbanjerende toeristen. Christenen verbinden de heiligheid met de grond van de aarde, met de mens die daarop woont, met God die in de hemel is en zien de heiligheid een gestalte krijgen in de roeping van ieder mens.

Dat dit besef al heel lang weg is, illustreert het feit dat orthodoxe joden die een vrouw geen hand willen schudden (om dezelfde redenen als moslims) in 1982 niet welkom bleken te zijn bij koningin Beatrix. Ondanks het feit dat deze joden zich wel wilden nederbuigen (d.i. vernederen) voor haar als (vrouwelijke) vorstin. Want zo scherp liggen de dingen. Het gaat er niet om om onderdanigheid te tonen naar een vrouwelijke monarch toe. Het gaat erom zich te onderwerpen aan onze moderne liberale gelijkheidsidealen. Binnen dat kunstmatige kader permitteert Beatrix zich vrijheden naar eigen goeddunken, en binnen datzelfde kunstmatige kader willen anderen alles strak en duidelijk houden - wie houdt er nu welk circus in stand?

Dat daarmee koningin Beatrix het zelfs presteerde om orthodoxe Joden te beledigen is niet abnormaal in ons land. De welbekende zelfhaat-Jood Leon de Winter doet niet anders dan het beledigen van "zijn" volksgenoten. De Winter:

"Orthodoxe joden houden er hetzelfde bizarre gedrag op na als de moslims die ons staatshoofd in die Haagse moskee verwelkomden. Welke retorisch excuus er moge zijn - de koran, de bijbel - dit gedrag heeft slechts één echte bron: de door mannen beleden inferioriteit van de vrouw. De vrouw is het bezit van de man, en de man kan niet de verleiding weerstaan om zijn ding overal in te stoppen, dus is het zaak om de vrouw weg te houden, te verstoppen, te isoleren, voor de buitenwereld onzichtbaar te maken. Maar het gaat niet alleen om verleiding. Het gaat ook om de masculine angst voor het seksuele mysterie van de vrouw."

Keert De Winter zich hier tegen de moderne promiscuïteit van zowel man als vrouw in zowel onze maatschappij als in zijn eigen boeken? En naast dat: spreekt er niet een sterk dhimmy-gedrag uit zijn woorden ten aanzien van de moderne beginselen van (seksuele) vrijheid en (seksuele) gelijkheid, er spreekt ook dhimmy-gedrag uit zijn woorden ten aanzien van het "mysterie van de vrouw". De heiligheidstermen waarmee De Winter de vrouw beschrijft en de banaliteit waarmee hij de moderne islamitische, liberale en seculier-joodse man beschrijft, doen vermoeden dat De Winter niet alleen zelfhaat-Jood is, maar ook zelfhaat-man. Een zielig schepsel dus.

Voor de Winter gaat het dus niet om het ambt van koningin, maar om de aanbidding van de vrouw als symbool van het seksuele mysterie. De Winter verwart seksuele onderwerpingsdrang met vaderlandse politiek. Maar in de reacties van onder meer De Winter wordt meteen duidelijk wat er aan de hand is. Het gaat niet om handen schudden, niet om het koningschap en niet om het respect voor wat dan ook. Het gaat nergens over.

Kies je god

Maar niet alleen gerenommeerde schrijvers als Leon de Winter zijn het spoor bijster, dit geldt ook voor zogenaamde nieuwe christenen zoals koningin Beatrix. Ook deze zijn compleet losgeslagen en doorgeslagen ongeneeslijk religieus. Deze nieuwe christenen is niets te gek. Dit illustreerde afgelopen week minister Maria van der Hoeven en bisschop Muskens. Bij de presentatie van het kinderboek God, Adonai, Allah, door de Bredase bisschop Muskens, sprak minister Van der Hoeven de volgende gedenkwaardige woorden: "Kies je eigen lievelingsgod" [4]. Zoiets kan alleen waar zijn als "God" niet bestaat. Of Hij bestaat en er valt niets te kiezen, of Hij bestaat niet - als monotheïstische God - en er valt ook niet te kiezen, zij het dat het kiezen van eigen projecties en fantasieën natuurlijk mogelijk blijft.

Was het misschien verstandiger geweest om in plaats van koningin Beatrix iemand als Maria van der Hoeven naar de Haagse moskee te sturen? Of iemand als bisschop Muskens die ondanks zijn abrahamitische inslag meer ziet in een dialoog met boeddhisten dan met moslims? We zullen het nooit weten. Het feit is geschied: de hand is niet geschud.

Ons land is in handen gevallen van de relibielen. Het nuchtere calvinistische geloof van oudsher is ingewisseld voor abrahamisme en boeddhisme, verheerlijking van vrouwelijke mysterieën en bizar bijgeloof in liberale fabels van gelijkheid en ongeslachtelijkheid.

Waar alles en iedereen gelijkwaardig is en zelfs "god" te kiezen is, is alles opeens heel erg makkelijk geworden. "Kies je eigen lievelingsstaatshoofd". "Kies je eigen lievelingsstaatsbestel" (al dan niet democratisch). "Kies je eigen geslacht". "Kies je eigen land". "Kies je eigen (voor)ouders." "Kies je eigen mysteriën". Maar bovenal: blijf handen schudden, anders valt ons meerkeuzemodel in duigen.

Noten

[1] "Beatrix steunt liberale moslims" in Trouw 03/06/2006.
[2] Leon de Winter, Koningin liet zich in moskee publiekelijk vernederen op Elsevier.nl d.d. 07/06/2006.
[3] Koningin toegezongen in oudste moskee in Algemeen Dagblad d.d. 02/06/2006: "De bestuurders van de 50-jarige Mobarak Moskee aan de Oostduinlaan in Den Haag, de oudste moskee van Nederland, ontvingen koningin Beatrix gistermiddag met gevoel voor stijl. "Zoek toevlucht bij Allah, tegen de duivel," klonk het gebed toen de vorstin op kousenvoeten binnenkwam."
[4] "Kinderen missen de hindoes" in Trouw d.d. 07/06/2006.