VADER IN KWESTIE

Dit jaar vindt er een proces plaats tegen één van de grootste misdadigers die Nederland kent: Hadi Deliba. Deze Algerijn is voor de derde keer veroordeeld voor het ontvoeren van zijn eigen zoon naar Algerije, zijn land van afkomst. Hadi Deliba werd in 1999 veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf omdat hij zijn toen anderhalf jaar oude zoontje, Hamza, weghaalde uit het huis van zijn ex-vriendin. Het kind bracht hij naar een oom in Algerije om daarna naar Frankrijk terug te keren waar hij werd opgepakt en naar Nederland werd overgebracht. In 2003 (na het verstrijken van tweederde van zijn straf) werd hij opnieuw tot zes jaar cel veroordeeld. Dit ritueel zou 1 juni worden herhaald, ware het niet dat de strafzaak werd uitgesteld. Het Openbaar Ministerie is van plan Deliba te blijven vervolgen tot hij meewerkt aan de terugkeer van zijn zoon naar Nederland, desnoods tot 2017, het jaar waarin zijn zoon meerderjarig zal worden. Wanneer dit daadwerkelijk gebeurt, zal de vader achttien jaar in de cel hebben gezeten voor de ontvoering van zijn eigen kind.

Dit is om meerdere redenen opmerkelijk. Ten eerste is het in ons land zeer ongebruikelijk iemand meerdere malen te veroordelen voor dezelfde misdaad. Ten tweede is er de hoogte van de strafmaat die zich dus vast maar zeker beweegt richting de achttien jaar gevangenisstraf. De afgelopen maanden kende Nederland enkele strafuitspraken inzake moord. Bij twee recente gevallen betrof het straffen van respectievelijk acht en van tien jaar cel. Iemand vermoorden is dus binnen de Nederlandse rechtsstaat dikwijls veel minder ernstig dan je eigen kind ontvoeren. Ten derde betreft het hier het biologische kind van de vader. Vooral dit laatste punt maakt deze affaire extra opmerkelijk. Het is algemeen bekend dat kinderen doorgaans worden toegewezen aan de moeder. Meestal stemt de vader daar mee in. Maar daarmee is niet alles gezegd. In elke traditionele beschaving is het kind het eigendom van de vader. De man verwekt bij de vrouw een kind en in ruil voor het nemen van zijn verantwoordelijkheid voor vrouw en kind krijgt de man als het ware de leiding van het gezin. Elke beschaving is patriarchaal georganiseerd. Kinderen behoren in eerste instantie bij de familie van de vader. Niet om te doen wat hij wil, maar om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dus vanwaar die stelligheid van de officier van justitie: "Hamza moet terug naar zijn moeder"? Vaders worden geacht voor hun kind te zorgen, ook na een scheiding. Toch is het schering en inslag dat de moeder de omgangsregeling tussen vader en kind om zeep helpt zonder dat justitie hier zware straffen oplegt.

De vader lijkt in onze cultuur te zijn gedegradeerd tot spermadonor die achter geld moet blijven lappen voor zijn vrijgevochten ex. Algerijnen snappen daar niets van. En waarom zouden ze ook? Westerse landen bemoeien zich maar al te vaak met de rechtsspraak in andere landen; waarom mag een Algerijn zich dan niet met de rechtsspraak van zijn eigen kind bemoeien, in welk land dan ook?