Wat Kerst in Nederland anno 2008 is, werd enkele dagen terug uitstekend verwoord door Johan Quist, woordvoerder van RefoAnders: "Een kerststal met daaromheen een hoerenbal en een ‘zonderbroekenfeest’". Quist, woordvoerder van een streng protestantse homovereniging, sprak zich in deze bewoordingen, in de Volkskrant van 17 december, uit over de de homokerstmarkt die er dit jaar in Amsterdam wordt gehouden. Waar Arie Boomsma van de EO zich daar zal laten omringen door homotravestieten, trekt Quist een andere conclusie: "Daar hebben wij niets te zoeken".
Het culturele ontbindingsproces dat ons land teistert: van kwijtraken zonder te zoeken, raakt nagenoeg alle westerse landen. Maar qua platheid kon Nederland wel eens in de Top Vijf aller Tijden terecht komen. De Evangelische Omroep manifesteert zich deze Kerst op de Amsterdamse homokerstmarkt, omringd door in vrouwenkleren gehulde mannen. Wie mooie Adventsliederen wil horen en wil ontkomen aan de talloze "Top Duizends aller Tijden" moet afstemmen op buitenlandse radiostations. En wie aan het Leger des Heils geeft, moet bedenken dat hij of zij daarmee indirect de homolobby in ons land steunt.
De dwaasheid van het christendom
De nieuwste kerst-CD van het Leger des Heils wordt namelijk volgezongen door Paul de Leeuw. Als eerbetoon aan Majoor Bosshardt, zong hij de CD "Het wordt winter" vol met zogenaamde kerstliederen. Toen Tijs van den Brink van de EO Paul de Leeuw vroeg naar de beweegredenen van Paul de Leeuw was de eerste reden die hij noemde: vanwege de bijdrage van Majoor Bosshardt aan de homo-emancipatie. Niet Kerst, niet het christelijk geloof, niet de kerk (waar Paul de Leeuw zelfs met Kerst niet komt) en niet de hulp aan de daklozen door het Leger des Heils, maar de homo-emancipatie is de leidende gedachte voor Paul de Leeuw om een kerst-CD vol te zingen.
De Wijzen uit het Oosten krijgen van het Leger des Heils en de Evangelische Omroep een oppimpbeurt. De verlossing van "een mensheid onder schuld" is vervangen door homo-emancipatie. Onder begeleiding van de "Amsterdam Staff Band" van het Leger des Heils en met medewerking van de extreemlinkse, vrijzinnige en geëxcommuniceerde priester Huub Oosterhuis, is er van de klassieke kerstgedachte weinig meer overgebleven. En dat is niet erg, want Jezus bezocht - volgens Arie Boomsma van de EO - immers ook hoeren en tollenaars?
Wat de gezichtsbepalers van het christendom rond Kerst - en daarmee van kindje Jezus in de media - doen, is de boodschap van Kerst omdraaien. Men verdraait het Kerstfeest van een feest waarin God in Jezus een weg toont tot redding van "een mensheid verloren in schuld", tot een aanklacht tegen een christendom dat onverdraagzaam is geweest tegen homo's, travestieten, vrouwen, andersgelovigen, etc. Op deze manier wordt het Kerstfeest getransformeerd tot fundamentele een aanval op de Europese identiteit.
Deze aanval werd voor mij extra duidelijk toen ik gisteren hoorde over het beleid van een nieuwe directeur van een christelijk Zwols bejaardenhuis. Deze nieuwe directeur, een Hindoe, heeft namelijk de traditionele kerstviering in dit huis verboden. In het Westen moet het ware Kerst het deze dagen ontgelden. Niet voor niets spreekt men in conservatieve media in het buitenland over de aanval op kerst. En Takimag.com wijst daarvoor zelfs naar ons land in een artikel met de veelzeggende titel PinkXmas: The "War on Christmas" in Europe. Waar in Nederland christelijke en conservatieve opinieleiders ons volk in slaap sussen met vale nostalgie, is het in het buitenland al lang en breed duidelijk: de aanval op Kerst is een aanval op Europa.
De wijsheid uit het Oosten
Naast het artikel van Paul Belien op TakiMag.com verscheen er een andere analyse rond dit thema. In de laatstverschenen editie van Junge Freiheit schreef Fabian Schmidt-Ahmad een openingsartikel: "Auf das Eigene besinnen" met als ondertitel: "Sinnsuche zu Weihnachten: Europa steht und fällt mit seinem christlichen Fundament". Dit artikel schetst een Kerst Anno 2008 waarin "de Christenen de nieuwe Joden zijn" (Régis Debray) en waarin de bakermat van het christendom - Europa - haar fundamenten van zich afschudt. Met een beroep op Solowjow zegt Schmidt-Ahmad: "Europa hat (jedoch) den alten Zugang zum Geist verloren. Geblieben ist nur ein ahnendes Gefühl und die Leere seiner Tempel, in die so nur des Hass einzog."
De verloedering en blasfemie waar Belien naar wijst, komen voort uit de tempel van de leegte: broedplaats van de haat. Het christelijke Europa is het hoogste wat de menselijke geschiedenis ooit bereikt heeft of zal bereiken. Wanneer deze tempel leeg is, ontstaat er de haat. Ontstaat er de pathologische zelfhaat waar Paus Benedictus XVI op wees en in dit kader sprak van "eine Flucht vor dem Eigenen". Europa heeft niets te kiezen. Of ze kiest tegen zichzelf. Of ze kiest voor het christendom. Kerst Anno 2008 kiest Europa tegen zichzelf.
De vrijblijvendheid is eruit. Voor Europa, ook voor conservatieven in Europa en in Amerika. Een Europa dat tegen zichzelf kiest, kiest tegen Kerst en daarmee ook tegen de plek waar Kerst wordt gevierd: de Kerk. Het is de Kerk, en dan met name de Rooms-katholieke Kerk, waar de Europese fundamenten het meest zichtbaar en tastbaar zijn. Waar Evangelicals in de VS zich voor het karretje laten spannen van Barack Obama, en waar de Evangelische Omroep en het Leger des Heils zich in ons land voor het karretje laten spannen van blasfemiserende kerstnichten, laat Benedictus profetisch van zich spreken.
Bij buitenlandse conservatieve media heeft dit zijn uitwerking. Bij het Amerikaanse paleoconservatieve blad Chronicles is er een ware katholiseringsgolf aan de gang. Bij andere conservatieve media als Modern Age en Touchstone staan katholieken vooraan. En in Duitsland lijkt een blad als Junge Freiheit steeds 'katholikfreundlich' te worden. En dit laatste is zeker opmerkelijk.
Opmerkelijk
Meer dan andere Europese conservatieve initiatieven laat de Junge Freiheit zien dat je zowel kwaliteit en conservatieve journalistiek in één blad tegen kunt komen; het laat echter ook zien dat bijvoorbeeld christendom & Nouvelle Droite of conservatisme & cultuur elkaar niet hoeven te bijten. Waar het blad tot voor enkele jaren nog het Nouvelle Droite geluid omhelsde, is er de laatste tijd steeds meer het christelijke c.q. katholieke geluid te vernemen. Het boegbeeld van de Konservative Revolution - met in haar kielzog Nouvelle Droite - is nu vaak katholieker dan de meeste katholieke bladen.
En is dit niet opmerkelijk? Want was volgens David Gress het Europese conservatisme, in tegenstelling tot het Amerikaanse conservatisme, niet juist atheïstisch en Nietzscheaans gekleurd? En was dit al niet een kenmerk bij belangrijke exponenten als Spengler en Evola? En later bij iemand als Alain de Benoist of bij iemand als John Gray? Maar waar Amerikaanse neoconservatieve media als National Review steeds meer ruimte laten aan atheïstisch aanvallen op het christendom, laat Junge Freiheit zien dat het ook anders kan. Analyses als van Nouvelle Droite of van de Konservative Revolution kunnen leerzaam zijn; Europa is ondenkbaar zonder Kerk en christendom (en is wel ondenkbaar zonder Nietzsche en Spengler).
Een Junge Freiheit bergt veel dingen in zich. Met een weekkrant in de traditie van een Frankfurter Allgemeine of een Die Zeit, en met een website waar alle andere conservatieve clubs - waar ook ter wereld - een puntje aan kunnen zuigen, is dit periodiek in enkele maanden tijd één van mijn favoriete tijdschriften geworden. Tegenover de leegte en de haat van het ontwortelde Europa plaatst het blad onomwonden de verworteling van Europa in Kerst. Tegen de haat in spreekt ze woorden van Benedictus XVI uit. En woorden van Solowjow en van Bonhoeffer. En in de leegte plaatst ze voluit de Kerk. Ik dank God dat er nog een Junge Freiheit bestaat.
donderdag 25 december 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Uit deze hele blog blijkt hoe geweldig jij het met jezelf
Denkt getroffen te hebben. Zonder enige hindering van kennis blaat je er maar op los. Blaten want zo inhoudsloos is dit. Ik ben hèèj homo en wél christen. Maar ook daar zal jij zonder twijfel een mening over hebben. Toen Ruud de Wild aan Paul de Leeuw vroeg of hij nu helemaal in de Heer was, gaf Paul als antwoord niet in maar van de Heer. Ik lees dat in jouw gemekker niet terug. Ws. omdat dat jou oordeel niet steunt.
Het ligt volslagen in de lijn van de eo en het LdH om waar het kan en met welke middelen dan ook het Evangelie te verkondigen. En inderdaad. ..... Zonder oordelen dat laten ze aan God over.
Ik deel je mening en je inschattingen grotendeels, maar de volgende zin vind ik wat vaag:
"Waar in Nederland christelijke en conservatieve opinieleiders ons volk in slaap sussen met vale nostalgie.."
Misschien kun je man en paard noemen, ik bedoel Arie, Boomsma is toch nauwelijks een opinieleider te noemen (ik denk dat weinig christenen - evangelicaal of anderszins - hem erg serieus nemen), dus je zult vast op anderen doelen.
Overigens zou ik nog wel de feitelijke constatering aan willen tekenen bij je verhaal, dat het leeuwendeel van de evangelicals op McCain heeft gestemd, en slechts een deel naar de Democraten is overgegaan, waar jij de indruk wekt dat er van een eenduidige move sprake zou zijn.
Enige relativering is wel op zijn plaats. Kerst is niet door christenen uitgevonden, maar is oorspronkelijk het feest waar men de geboorte van de zon en het aanbreken van een nieuw jaar vierde. Deze invulling is nog eeuwen na de kerstening gangbaar gebleven, zoals zoveel 'heidense' rituelen.
Wat zorgelijk is, is niet dat het kerstfeest de christenen ontnomen wordt. Het is de uitholling van een traditioneel feest door de commercie en platvloerse cultuur.
@ Jonathan,
Arie Boomsma is geen opinieleider; een Manuel Venderbos - om nog maar iemand te noemen - ook niet. Het zijn echter wel beeldbepalende opiniebeïnvloeders. En ze zijn dit mede omdat anderen weigeren een scherp profiel neer te zetten, om nog maar te zwijgen over het vormen van een tegencultuur. Duidelijke figuren als Dorenbos, Jongeling, Frinsel, Ter Velde hebben geen opvolgers (hoe je verder ook over deze personen mocht denken). Daarnaast zijn de overgeblevenen vooral bezig met het bezinnen op oude standpunten (Ouweneel, Knevel) die men ondertussen veelal achterhaald acht.
Mijn opmerking over 'vale nostalgie' ontstond overigens nadat ik twee teksten had gelezen. Eerst die van Benedictus over gendertheorie, daarna een column van Spruyt in de Elsevier. De eerste tekst liet duidelijk zien waar in onze tijd een belangrijk front ligt: gender als bedreiging van de seksuele grammatica van onze cultuur. De column kwam aanzetten met mijmeringen over jongensboeken uit het verleden. Ik doe Spruyt wellicht geen recht met deze opmerking, maar ik vond het contrast te groot. Zeker toen ik een Junge Freiheit ernaast legde ervoer ik het gemis aan werkelijke opinieleiders in ons land.
Wat betreft je tweede punt: je hebt gelijk. Maar onderhuids is er toch meer aan de hand bij de Amerikaanse evangelicals (net als bij de Nederlandse aanverwanten). Ik verwijs hier even naar: http://www.nd.nl/artikelen/2008/november/11/-christenen-vs-zijn-morele-discussies-beu-. Hier valt veel meer te zeggen, maar dan niet in een reactie. Groet.
@ Rutger,
Het wezen van het christendom is juist dat ze de synthese is van heidense, klassieke en joodse elementen; naast de geboorte van het licht en de overgang naar het nieuwe jaar: vrede en verzoening, het verbond tussen God en mensheid, de familiedimensie, de liturgie van volkse en klassieke elementen, het dogma van de incarnatie. Met Kerst zijn al deze dingen terug te zien (met name in de RK-traditie). Kerst is niet uitgevonden door de kerk; Kerst is de synthese van en door de Kerk. In die zin is Kerst het beeld van Europa. Commercie, platvloersheid zijn er altijd geweest. Wat mij interesseert is de vraag waarom deze invloeden nu geen tegengas meer krijgen en niet meer hun maat behouden. Er zijn verschillende antwoorden mogelijk: deze krachten zijn te groot geworden en/of deze krachten 'nemen' het feest 'over' omdat de weerhoudende machten c.q. tegenhoudende grenzen zijn verdwenen: de institutionele, de traditionele en de religieuze verworteling en vormgeving van dit feest. Het één sluit het ander echter niet uit. Groet.
Een reactie posten