"Als je zo publiekelijk zelfmoord wil plegen, vraag je er ook om" was de reactie van een reaguurder op een voorval in Alphen aan den Rijn waar iemand die zelfmoord dreigde te plegen werd uitgejouwd door omstanders. "Wat denk je dat dit allemaal kost?" werd hem toegeschreeuwd vanuit een toegestroomde hoop omstanders die de 27-jarige man tartten om dan maar te springen. Anderen schreeuwden hem toe dat hij een lafaard en een sukkel was. Gezinnen met kinderen van drie en vier jaar vormden het publiek dat niet alleen de man uitdaagde, maar ook nog eens de politie lastig viel. Politie kwaad, sommige burgers verontwaardigd. Man uiteindelijk toch overtuigd om niet te springen en meegenomen voor verdere begeleiding. Einde incident.
Hoezo einde incident? Is het wel een incident, of is het een eerlijke ontboezeming van ongeknevelde burgers? Van burgers die hun mening vrijelijk uiten, ook buiten stemhokjes en de reactieformuleren van geenstijl.nl? Maar ja, het blijft lastig, die "vrijheid van meningsuiting", zeker als het er werkelijk om spant. Iemand balanceert op de zesde verdieping van een flat, dreigt te springen, heeft dus waarschijnlijk wat psychische problemen - al is dat natuurlijk niet zeker - en dan borrelt er een mening op: "Je durft het toch niet!". Wat is een mening waard als die niet geuit mag worden? Wat is zelfbeschikking op eigen leven waard als er niet publiekelijk van flats gesprongen mag worden? Wat op TV wordt nagespeeld, waar conferenciers de spot mee drijven, waar ministers van D66 en PvdA koud intellectueel hun euthanasie-evangelie mee larderen, wordt aan de basis letterlijk opgepikt.
Dwazen schrijven de waarheid op deuren en glazen. Burgers roepen de waarheid op straat, zonder Bob te zijn; nuchter, op klaarlichte dag, omringd met kroost en politieagenten roepen ze wat ze geleerd hebben op de school der democratie. Volgens deze school hoort de dood bij het leven, is het leven een eigen keuze waar je iets van moet maken, is een mens niets meer dan een zak met vlees, botten, hormonen en neurale vonkjes - niets bijzonders. Als zoiets op de grond uit elkaar spat, heb je een enorme bende.
Aan de lopende band gaan er in dit land mensen dood die de hand aan zichzelf slaan, of die door de hand van dokters en familieleden het loodje leggen. Steriel, onder witte lakens, in gedesinfecteerde ziekenhuizen. Onder toezicht van ministers en inspecteurs sterft men alsof men nooit heeft bestaan. Zoals het hoort. Zonder aandachttrekkerij. Zodat je als burger gewoon je hond kunt uitlaten, je folder van de Blokker kunt doorbladeren en een dubbelfrisje voor jezelf in kunt schenken en ondertussen hoort (of niet) dat je oude buurvrouw is overleden.
Volgens politiedistrictchef Rijn- en Veenstreek Jaco van Hoorn hebben zelfmoord en aandachttrekken met elkaar te maken: "Ik kan je vertellen dat er inderdaad in bijna elke zelfmoordpoging een zekere aandachttrekkerij zit, maar dan heeft de persoon dus wel hulp nodig, dan moet je hem die aandacht ook geven. Iemand zit in zielennood en die moeten we helpen waar we kunnen." Als je dus in een ziekenhuisbed ligt, is zelfmoord een kwestie van spuiten, slikken en formulieren invullen. Zodra je aan een balustrade gaat hangen niet. Dan is er aandachttrekkerij en moet de "moord" worden verhinderd. Althans: volgens de officiële moraal. Volgens de moraal van de buitenkant.
Aan de binnenkant zijn we een steriel volk dat al calculerend uitrekent of oma nog wel voldoende levensgeluk in haar potje op de schoorsteenmantel heeft om door te kunnen leven. Aan de buitenkant geloven we nog in zielennood. We geloven niet meer in de ziel, maar nog wel in haar nood.
Dat deze moraal dubbel is, laat de houding van de burgers zien. In Alphen aan den Rijn, op Internet, in cafés, op campings. Het volk leert langzaam, maar goed. Het volk gelooft niet meer in unieke mensen die geholpen moeten worden. Het volk wil rust aan de kop. Wil 24 uur per dag economiseren, recreëren en doorsmeren. Het volk ziet geen ziel in nood, maar een zielige vent aan een balustrade.
Om zielennood te peilen moet je immers professioneel zijn, ervoor betaald worden, of in bepaalde dogma's geloven. Maar gelukkig is er de vrijheid van meningsuiting nog. Daar hebben zowel de omstanders als de zielige man wat aan. De meningsuiting redt elke ziel. Redt haar van een publieke dood, van rotzooi op straat en bloedspatten op kleuters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten