GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2006

Op 6 maart gaat Nederland naar de stembus om een stem uit te brengen voor de nieuwe gemeenteraad. Waar deze verkiezingen om gaan is voor veel mensen volstrekt niet duidelijk. Een groot deel van de campagnes wordt bepaald door landelijke onderwerpen als "zorgtoeslag" en "de aanval van Wiegel", of door volstrekt willekeurige plaatselijke onderwerpen zoals de "voedselbanken".

Waar wel gesproken wordt over concrete thema’s vervalt de politiek al snel tot vage algemeenheden als “meer werk”, “erbij horen”, “veiligheid in de buurt”, met als klap op de vuurpijl de inbreng van VVD’er Van Aartsen met diens “kinderen die vrolijk fluitend naar school lopen of fietsen”. Het is zoals de NRC Handelsblad van gisteren, d.d. 06 maart, zei, “verschilden de Amsterdamse PvdA’ers Cohen (in het Radio 1 Journaal) en Aboutaleb (in het televisieprogramma Buitenhof) alleen in toon van hun Rotterdamse evenknieën Opstelten (VVD) en Pastors (Leefbaar Rotterdam) op het gebied van veiligheid en integratie”.

Iron Ladies

Het rookgordijn van onze Democratie Nederland BV werd nog eens versterkt door de zelfbenoemde liberale Femke Halsema. Deze “leidster” van GroenLinks haalde flink uit naar de VVD door te stellen dat deze partij campagne voert ten koste van anderen; ten koste van het schoolmeisje Taïda, homoseksuele Iraniërs en ten koste van D’66. Dat is een merkwaardige beschuldiging, aangezien minister Verdonk voornamelijk het beleid uitvoert dat door haar voorgangers is uitgestippeld. Zij voert dan ook slechts de wet uit.

Meer kun je van iemand als Verdonk ook niet verwachten. Visie heeft ze niet tot nauwelijks, en de combinatie van vrouw-zijn en boekhoudershardheid sleept al gauw een prijs van tijdelijke bewondering in de wacht. Het geval Iron Lady Margaret Thatcher is hier een historisch voorbeeld. Vrouwen die nuchter zijn schijnen positief op te vallen. Het geval Angela Merkel bij onze Oosterburen, laat ons zo'n vrouw zien die populair schijnt te zijn hoewel ze verantwoordelijk is voor één van de meest beschamende uitslagen van de CDU ooit, en die bovendien qua beleid nog niets heeft gepresteerd. En om het maar bij Nederland te houden: Femke Halsema of Rita Verdonk: who cares? Een linkse verlichtingsliberale die niets presteert? Of een rechtse verlichtingsliberale die slechts uitvoert wat anderen hebben bedacht?

& Soft Gentlemen

Scherp is - in de beleving van het volk - het contrast met enkele mannen in de politiek. Waarschijnlijk net zo onbezonnen nuchter als hun vrouwelijke medebestuurders, komen zij juist over als zwabberaars. Wouter Bos blijft onzichtbaar en onhoorbaar. Jozias van Aartsen lacht dan wel besmuikt om Wiegel, maar dan wel om deze later weer met het mes over de rug te aaien door te verklaren dat "hij het niet zo gezegd zou hebben". En ten slotte kwam onze premier vandaag aanzetten met zijn zoveelste mantrische gemeenplaats: dat "als mensen niet gaan stemmen, ze later ook niet moeten gaan klagen over zaken die ze niet goed vinden gaan in hun gemeente."

Alsof democratie en politiek simpele één op één spelletjes zijn. Zoiets als: "ben je voor meer banen, dan stem je op de VVD" en "ben je er tegen dat homo’s naar Iran worden gestuurd, dan stem je GroenLinks".

De redenering van onze premier past in een stelsel van one-issue-partijen. Want wat nu, als je vóór het ene standpunt van een partij bent: "tegen werkende vrouwen", maar óók "voor een harde aanpak van coffeeshops"? Woon je in Amsterdam-Centrum dan kies je in het eerste geval op Michael Veling van het CDA, maar in het tweede geval dus niet, aangezien deze Michael Veling een coffeeshophouder is en lijsttrekker voor het CDA in Amsterdam-Centrum (en volgens "zijn" partijleider Balkenende dus "een vergissing is").

De Iron Man?

Wat tijdens deze verkiezingen lijkt te ontbreken is de "Iron Man". Iemand die flinke taal uitslaat zonder er de dag erop op terug te komen. Iemand die visie toont die tegen de moderne tijdgeest ingaat. En iemand die desondanks loyaal is en blijft aan zaken, personen en instellingen, zelfs als deze zich tegen hem keren.

Iemand die daar een beetje op lijkt is de genoemde coffeeshophouder Michael Veling uit Amsterdam. Door Balkenende laten vallen (hij noemde Velings kandidaatstelling "een vergissing") en door de CDA-burgemeester van Medemblik eveneens (die de Chinezen in Amsterdam opriep om op de VVD te stemmen), blijft deze Veling trouw aan het CDA, en zelfs aan Balkenende: "Ik heb Balkenende erg hoog."

En niet alleen dat. Michael Veling deinst er niet voor terug onmodieuze standpunten te ventileren: "Laat werkende vrouwen thuisblijven" en: "de vrouwen zijn hier vaak imitatiemannen" zijn er enkele van. Of zijn uitspraak: "De softe politieman van nu is een afspiegeling van wie wij zelf helaas zijn geworden", waarbij Veling dus ook zichzelf en de huidige maatschappij insluit! Ook verloochent hij niet zijn Rooms-katholieke afkomst, gezien alleen zijn recentelijk pleidooi voor meer aandacht voor de Amsterdamse Mariaverschijningen.

Bij gebrek aan beter

De oproep van premier Balkenende is om meerdere redenen onzinnig. Ten eerste worden mensen met fundamentele kritiek op het huidige democratische systeem monddood gemaakt. Ten tweede bestaat er in ons systeem geen noodzakelijke samenhang tussen verschillende partijstandpunten. Ten derde zijn de afzonderlijke partijstandpunten in elk onderhandelingsproces principieel onderhandelbaar, aangezien we in een meerpartijenstelsel leven. En ten vierde kan elke nieuwe omstandigheid een bestaand standpunt na de verkiezingen wijzigen.

En aangezien elke kiezer dit kan en mag weten, heeft elke kiezer het recht om thuis te blijven en toch kritiek uit te oefenen. Maar, voor hen die niet thuis willen en kunnen blijven, is het misschien verstandig om in den lande te luisteren naar geluiden als die van Michael Veling. Is het niet tijdens de gemeenteraadsverkiezingen (die alweer bijna voorbij zijn), dan wel in de aanloop naar de volgende verkiezingen. Geluiden die tegen de cultuur van aanpassing en lafheid ingaan. Geluiden die de fundamentele ontwrichting in de smiezen hebben die uitgaan boven een zogenaamde softdrugsproblematiek.

We geven direct toe dat Veling nu niet bepaald de conservatieve "Iron Man" is waar we op zitten te wachten. Maar bij ontstellend gebrek aan beter ligt de haperende verzuchting voor de hand: "dan maar, voor deze ene keer, een coffeeshophouder in de Amsterdamse raad." En laat Balkenende maar kletsen. Liever een warse Michael Veling dan een "imitatieman" als Rita Verdonk of Femke Halsema.