Conservaditis

Hans Jansen heeft zijn biezen gepakt bij het conservatieve groepsblog De Dagelijkse Standaard. Dit blog is het zoveelste 'conservatief-achtige' project dat de wereld wil veroveren zonder duidelijke standaard. Waar staat men voor? Voor Amerika, kapitalisme, het Vrije Woord. Waar is men tegen? Dat er een milieuprobleem zou zijn, en dat er een kans bestaat dat de JSF er niet komt. Dit is tegenwoordig conservatisme; het conservatisme dat zelfs een krant als de Telegraaf wil bezigen in haar op te richten televisiezender 'voor wakker Nederland'. En als het conservatisme iets begint, dan is er meteen heisa in de eigen tent. Zoals nu bij De Dagelijkse Standaard. Voor mij een reden om mijn felicitatiemail aan dit blog terug te nemen.

Conservatieve heisa blijft een vreemd fenomeen. Er is heisa rond de creationismefolder die massaal in Nederland is verspreid. Er was heisa rond de perikelen in de katholieke kerk. Er is binnen de VN oppositie van onder meer enkele islamitische landen, Afrika en de katholieke kerk tegen de westerse plannen om homovriendelijkheid wereldwijd op te leggen. U leest erover. Maar niet of nauwelijks op De Dagelijkse Standaard. Of bij de Pluspost van Grimbert Rost van Tonningen, die bijna gelijkertijd van start ging. Daar leest u andere dingen. Bij de eerste 'liberaal-conservatieve' dingen; bij de tweede meer 'sociaal-liberale' dingen. Bij De Dagelijkse Standaard dus dingen waar conservatievelingen onderling heisa over maken. En waarbij de rest van de wereld mag toekijken.

Wat zijn dat voor dingen? Nu, bij De Dagelijkse Standaard is dit duidelijk. Zij schrijven voor iedereen die is geïnteresseerd in artikelen tegen het milieu, voor Amerika (tegen het Amerika van Obama), tegen de Saab Grippen (en voor de JSF), tegen de islam (en voor de Soefi). Geen cultuur, geen religie, geen 'buitenland' buiten de VS om, geen Lifestyle. Wel wat kaal voor een conservatieve stek, zeg nu zelf?

En het zag er nog wel zo veelbelovend uit. Een presentatie in het TV-programma De Wereld Draait Door en wat aandacht in de NRC zetten dit blog meteen op de 'conservatieve' kaart. De mooie lijst van medewerkers maakte de vreemde lay-out goed (met een foto van de haven van Sacramento bij nacht - of iets dergelijks): naast de initiatiefnemers Joshua Livestro en Michael van der Galien, waren dat: Derk Jan van Baar (de enige reden om HP/De Tijd te kopen), Derk Jan Eppink, Hans Jansen (de Arabist), Henk Steenhuis, Arend Jan Boekestijn, Hans Labohm en Bart Jan Spruyt. Bijdragen van derden waren niet welkom; de vaste medewerkers moesten alles volschrijven.

Dit volschrijven gebeurde in de blogvorm: allerlei stukjes en reacties en wat ook onder elkaar, zonder hiërarchie, zonder samenhang, zonder rubricering. Maar wel met 'grote namen'; groot in 'conservatief' Nederland of wat daar voor moet doorgaan. Al gauw bleek het een site te zijn die vooral word volgeschreven door Joshua Livestro en Michael van der Galien. Henk Steenhuis lijkt te druk met z'n andere websiteprojecten, Arend Jan Boekestijn is druk met VVD'er zijn, Derk Jan Eppink is net de EU-campagne voor Lijst DeDecker ingestapt, Bart Jan Spruyt plaatst stukjes die hij overal al plaatst: aankondigingen om door te klikken naar andere standplaatsen (ook hij is een drukbezet man).

Blijft over: Hans Labohm, de man van de duidelijke agenda. Er is volgens hem geen milieuprobleem en daarom houden we (houdt hij) een continue dialoog (monoloog) waarom elk debat hierover maar eens afgelopen moet zijn (Dat gezeur over het klimaat moet nu maar eens afgelopen zijn, 23 febr, en Opwarming van de aarde: is het wetenschappelijke debat nu afgesloten? ook op 23 febr.). Derk Jan van Baar komt er zo nu en dan eens bij kijken, maar voor de rest is de site heel veel Livestro en Van der Galien: door Livestro uitvoerig gepresenteerd als "opvallende nieuwkomer in dit gezelschap", "een man die in ons land nog onbekend is maar die in de Amerikaanse conservatieve bloggerswereld zijn sporen al ruimschoots heeft verdiend". Welke blogs zijn dat? Een aantal worden genoemd: Poligazette, Pajamas Media, Monsters & Critics, Andrew Breitbarts nieuwe site Big Hollywood en "de gezaghebbende politieke website" RealClearPolitics.

Daar kunnen weinig mensen aan tippen. Aangezien de standaard van conservatief Nederland in Amerika staat, is Van der Galien dus een topper. Iedereen was dus zwaar onder de indruk van de man (jongeman). Iedereen, behalve prof. Hans Jansen. Jansen voelde dat hij er in was getuind. Hij, de man bij uitstek die verkondigde dat er niet zoiets als een gematigde islam bestaat; hij, de strijder tegen de islamisering van Nederland; deze prof. Jansen was opeens onderdeel van een project waarin wel tegen de islamisering van Nederland mocht worden geschreven, maar niet tegen de islamisering van 'conservatief' Nederland.

Livestro was namelijk zo netjes geweest Jansen niet te melden dat zijn onvolprezen vriend Van der Galien een bekeerde moslim is, een moslim die al het goede in de islam ziet (zij het de soefische variant) waarbij het kwade in de islam afkomstig is van het christendom. Voorwaar een merkwaardig gezichtspunt voor een Europese conservatief. Hier wordt immers de Europese cultuur tot Indo-Europese cultuur omgedoopt en verdringen de Turkmeense elementen die van het christendom - dat overbodige ding waar conservatief Europa geen boodschap aan hoeft te hebben, en waar De Dagelijkse Standaard dus ook geen boodschap aan heeft?

Jansen was dus niet zo onder de indruk van deze Van der Galien. Integendeel: hij ergerde zich aan deze "scholier" die zich de gelijke achtte van "Einstein": "Scholier correspondeert met Einstein en beschouwt zich dan verder als een belangrijk natuurkundige." Jansen doelde op de discussie tussen Robert Spencer en Van der Galien op de site JihadWatch. En Jansen ergerde zich aan de manier waarop Livestro prof. Jansen aansprak: "Joshua stelt zich tegenover mij op als een leidinggevende die een groepje lastige ondergeschikten moet aansturen." Wie de mails leest die op internet zijn geplaatst, moet prof. Jansen gelijk geven. Livestro biedt geen verontschuldigingen aan voor het feit dat hij heeft verzwegen dat Van der Galien een moslim is; dat had Jansen immers maar uit de Poligazette moeten halen - de stek die blijkbaar iedereen dient te kennen, volgens Livestro.

Dit soort flauwigheden moet een respectabel geleerde als Jansen zich maar laten welgevallen. Conservatief Nederland geeft maar weer eens aan net zo egalitairistisch als Geenstijl of HetVrijeVolk te zijn; elke prof is de gelijke van de student, zolang beide zich maar 'conservatief' noemen (of iets wat erop lijkt). De puriteinse gelijkheidsidee dat de gezamenlijke strijd de verschillen aan de kant zet, is illustratief voor veel rechtse blogs. Rijp en groen dartelt en spartelt daar door elkaar. Natuurlijk, ook bij gebrek aan serieuze media, maar goed: Jansen moest volgens Livestro zijn plek weten en mocht geen vraagtekens zetten bij de enorme staat van dienst van Michael van der Galien.

De resultaten zijn irritant en zelfs stuitend. Aan de ene kant doet men neerbuigend naar het gepeupel toe. Zoals een prominent conservatief intellectueel dat ooit eens zei: "Het volk is het oerschuim" - dat was niet positief bedoeld. Men minacht het volk dat lui is en niet tot hun 67e wil doorploeteren en moeilijk doet over werken voor een loon beneden het minimumniveau. Het volk deugt niet. De hoop moet op iets anders worden gericht: een nieuwe elite, een aanstormende horde. Met wie als voorbeeld? En dan is er ook weer een probleem. De voorbeelden deugen ook niet - ik trek het 'conservatisme' nu wat breder dan De Dagelijkse Standaard. Roger Scruton is dan wel geen fascist, maar past volgens diverse Nederlandse conservatieven wel in het rijtje van uiterst foute Duitse denkers. Of hij is niet accuraat genoeg om als wetenschapper serieus te worden genomen. Dat de staat van dienst van Scruton die van alle Nederlandse conservatieven doet verbleken, mag niet deren.

Ondertussen kreeg ik de afgelopen jaren het advies op te passen voor prof. Von Schrenck-Notzing, en voor Paul Belien, en voor iedereen die uit Duitsland komt, of met Rockford Institute heeft te maken, of met Buchanan. En ondertussen zou Junge Freiheit niet deugen. En zou het oeuvre van iemand als Robert Lemm verbleken bij elke willekeurige column van een of ander conservatief helder licht.

Wat deugt wel? De lijst is gevarieerd. Om me te beperken tot het leesvoer van De Dagelijkse Standaard: Sarah Palin, Livestro, Labohm, Amerika (zonder de Democraten), Van der Galien, de reaguurders op De Dagelijkse Standaard (die niet worden geweigerd, zoals mijn persoon), Soefi, JSF, geld, National Review, vrijheid van meningsuiting, Condoleezza Rice, lage belastingen.

En Hans Jansen? Die deugde eerst wel, maar nu niet meer. Hij moet eerst maar eens zijn plaats leren kennen: naast elke 'conservatieve' student en onder de zelfverklaarde conservatieve Internet-elite. Jansen moet leren dat de conservatieve morele standaard toelaat dat Emails zonder toestemming op internet kunnen worden verspreid. En dat eergevoel iets is voor Burke (en die is allang dood) en niet voor mannen als Jansen. En hij moet de Soefi bestuderen. En hij moet leren dat in het huidige conservatieve Nederland een éénregelige mail al als volwaardige communicatie geldt (niet zo vreemd in een land waar Burke, De Maiste, en Groen zijn verdreven door bloggers en columnisten).

En dat laatste is een punt van kritiek dat elke conservatief ter harte moet nemen; mezelf incluis. Bloggen en schrijven is mooi, leuk en belangrijk. Maar we mogen niet het doel vergeten. Bij De Dagelijkse Standaard moet ik gissen naar dat doel. Jammer, want ik had gehoopt dat het in ieder geval iets zou worden. Nu heeft dat 'iets' een bijsmaak dat het voorlopig ook niet kwijtraakt: die van conservaditis, de ziekte om overal heisa te maken alvorens de standaard het slagveld zelfs maar heeft betreden.